Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
ζούμε τις κρισιμότερες στιγμές της μεταπολιτευτικής περιόδου. Από τη δημοσιονομική κρίση σταδιακά περάσαμε στη πολιτική κρίση και αισίως βαδίζουμε σε πρωτόγνωρα μονοπάτια κρίσης δημοκρατίας και πολιτικού συστήματος.
Αναμφίβολα το διήμερο 15ης και 16ης Ιουνίου 2011 θα περάσει στην πολιτική ιστορία της χώρας μας ως παράδειγμα προς αποφυγή. Οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις της πατρίδας απέτυχαν στο να συνεννοηθούν προς αντιμετώπιση μείζονος εθνικού προβλήματος.
Η Νέα Δημοκρατία λιποψύχησε την πιο μεγάλη ώρα. Φέρει την κύρια και σχεδόν αποκλειστική ευθύνη για το «ναυάγιο» της επιχειρηθείσας εθνικής συνεννόησης. Αντιμετώπισε τα μεγάλα εθνικά ζητήματα με πρωτοφανή παλαιοκομματική νοοτροπία. Αντί να συναισθανθεί την ευθύνη της για το ότι μας παρέδωσε τη χώρα τον Οκτώβριο του 2009 στο χείλος του γκρεμού και στα πρόθυρα χρεοκοπίας, με διαλυμένη την κρατική μηχανή, ενώ είχε υποσχεθεί ότι θα την επανιδρύσει και καταρρακωμένο το κύρος της χώρας μας στο εξωτερικό, για άλλη μια φορά δραπέτευσε. Και τώρα έρχεται και εγκαλεί εμάς, όταν μέσα στο 2010 καταφέραμε με τις θυσίες του ελληνικού λαού το πρωτόγνωρο, να ελαττώσουμε το έλλειμμα κατά 14 δισεκατομμύρια, όταν η ίδια το 2009 το είχε φτάσει στα 36 δισεκατομμύρια.
Η απαράδεκτη συμπεριφορά της Νέας Δημοκρατίας επιτείνει την αβεβαιότητα του πολιτικού κλίματος, αφού φαίνεται η εξόφθαλμη αδυναμία της να συλλάβει και να μεταπλάσει σε πολιτική πράξη τις διαμορφωνόμενες ανάγκες του πολίτικού μας συστήματος.
Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ βρέθηκε μέσα στη δίνη της μεγαλύτερης μεταπολιτευτικής πολιτικής θύελλας. Πήρε την ευθύνη για την αντιμετώπιση των διαγραφομένων πολιτικών αδιεξόδων, που θα όξυναν ακόμα παραπάνω την πολιτική και κοινωνική κρίση.
Δεν αφήσαμε τη χώρα στην τύχη της. Η φυγή ίσως αποδεικνυόταν μοιραία, έστω και αν προσέφερε προσωπική καταφυγή.
Η πατρίδα μετά το συγκλονιστικό διήμερο διαθέτει αξιόπιστη και σταθερή Κυβέρνηση, που μπορεί να βγάλει σε γαλήνια νερά το ταλανιζόμενο «εθνικό σκάφος».
Η ανασχηματισθείσα Κυβέρνηση, εν μέσω ρευστής και αβέβαιης πραγματικότητας, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο διεθνή χώρο, είναι αντιμέτωπη με δυσεπίλυτα προβλήματα, τα οποία οφείλει επιτυχώς να επιλύσει. Ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία για να ανατάξει η χώρα το δυσμενές κλίμα, που κατακλύζει κάθε πτυχή της πολιτικοκοινωνικής μας ζωής. Η παρατεταμένη ασφυξία σε όλους τους τομείς δημιουργεί εκρηκτικές συνθήκες που αναμένουν τη θρυαλλίδα για την ανατίναξη των πάντων.
Ο ελληνικός λαός αναμένει από τη νέα Κυβέρνηση, αλλά και από το σύνολο του πολιτικού συστήματος, απλά πράγματα, μεταξύ των οποίων σπουδαιότερα θεωρώ τα εξής:
1. Σφικτή, ενιαία και αποτελεσματική διακυβέρνηση. Έχουμε, όσο ποτέ άλλοτε, ανάγκη αποτελεσμάτων. Τα λόγια πολλές φορές μαγεύουν το λαό, αλλά τώρα ο λαός μας τα απεχθάνεται, όπως ο διάολος το λιβάνι. Έτσι λένε στο χωριό μου. Δεν θέλουμε Υπουργούς στα γυαλιά, ούτε περιφερόμενους ευτελείς πολιτικούς μάγους. Εμείς θέλουμε υπουργούς λύτες των λαϊκών προβλημάτων, ομονοούντες και αλληλέγγυους. Δεν έχουμε ανάγκη νέων νομοθετικών πρωτοβουλιών και νόμων αλλά έχουμε ανάγκη εφαρμογής των υπαρχόντων. Ο λαός δεν μπορεί να βλέπει να μην εφαρμόζονται οι νόμοι κι εμείς απτόητοι να νομοθετούμε νέους.
2. Επιβολή δικαιοσύνης στην κατανομή των βαρών της κρίσης. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι τα χαμηλά εισοδήματα εξουθενώθηκαν πλήρως, είναι το ότι την ίδια στιγμή η ασυδοσία των ισχυρών και επιτήδειων είναι ακόμα κραυγαλέα. Η διαμαρτυρία και η οργή των πολιτών είναι κορυφαία πλέον παράμετρος της πολιτικής και κοινωνικής μας πραγματικότητας. Εδράζεται δε πάνω στη δική μας έκδηλη αδυναμία να εφαρμόσουμε δικαιοσύνη στα οδυνηρά μέτρα, που αναγκαστικά επιβάλλαμε.
3. Μετωπική σύγκρουση με τη διαφθορά που κατατρώει τις σάρκες της κοινωνίας και των θεσμών της δημοκρατίας. Αν η κρίση είναι ολόπλευρη και συνταράσσει συθέμελα το αξιακό μας σύστημα, η πάταξη της διαφθοράς είναι το πρώτο λιθάρι που οφείλουμε να βάλουμε στη θεμελίωση ενός συστήματος νέων αξιών. Η διαφθορά διαβρώνει τα πάντα.
4. Ορμητική σύγκρουση με κάθε είδους κατεστημένο, που στέκεται τροχοπέδη στην τιτάνια προσπάθεια να σταθεί όρθια μέσα στο αδυσώπητο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον. Οφείλουμε ευαισθησία στον προβληματισμό των πολιτών, αλλά οφείλουμε αποφασιστικότητα και πυγμή έναντι των οργανωμένων συμφερόντων που ποδηγετούν την προσπάθειά μας.
5. Αξιοποίηση κάθε δυνατότητας που προκύπτει από τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί διεθνώς, τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και με άλλες σύμμαχες δυνάμεις. Οφείλουμε να αντιστρέψουμε την εικόνα της γηραλέας και νωχελικής πατρίδας. Πρέπει να δείξουμε και να αποδείξουμε πως είμαστε μια κοινωνία και ένα κράτος που είναι αποφασισμένο να συμβαδίσει ισάξια και ισότιμα με τις σύγχρονες ανεπτυγμένες δημοκρατίες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Έχουν γίνει αρκετά. Έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες και βήματα, όπως ο νόμος για το ΑΣΕΠ, η «Διαύγεια», η αξιοκρατική επιλογή διευθυντών, ο νέος χάρτης της τοπικής αυτοδιοίκησης, ο νέος αναπτυξιακός νόμος, το ΕΤΕΑΝ, μέτρα για την απασχόληση και άλλα.
Πρέπει ,όμως, να προχωρήσουμε πιο γρήγορα, πιο αποφασιστικά, πιο αποτελεσματικά, πιο συλλογικά, χωρίς να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια της συναίνεσης. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με πίστη και σχέδιο, χωρίς να παραβλέπουμε τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ζωντανέψουμε ξανά την ελπίδα και να δώσουμε προοπτική σε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα.
Σας ευχαριστώ.
